زنده و زندگی

تو زنده ای که زنده را به غیر خود ندیده ای  // تو زنده ای که مرده ای گردانده ای به زنده ای

تو زنده ای که زندگی به روی تو افکنده پی // بی نظرت چو مردگان با دم تو چو نای نی

تو زنده ای زیبای من بر من نگر ای جان من // تا جان بگیرم من ز آب و جان دهی با نان من

هم جان من هم جان جان هم جنبندگان و هم جهان // جلوه ای از جلال توست وز جایگاهت این مکان

تو زنده ای و غیر تو در پیش تو چون مرده ای // مرده چه داند حال خود؟ خود وصف آنان کرده ای

این مردگان در نزد تو چون عروسک بر بچه ای // این جان آنان جان توست بر هر که باشد نفخه ای

گر گرد آید گردون به گود گوید دگر نه ز فتوای توست // چون بکنند چون آن نای گلو، هم گشته از فتوای توست

تو زنده ای که زنده را در غیر خود ندیده ای // بر هر چه حی بوده است قید لا الا (هو) زده ای