خلاصه ای از سخنرانی آیةالله جوادی آملی(حفظه الله) در ارتباط با "ولایت در قرآن"

خلاصه ای از سخنرانی آیةالله جوادی آملی(حفظه الله) در ارتباط با "ولایت در قرآن"

=========================

جلسه 7

ولایت مطلقه را می توان از آیاتی که ربوبیت و مالکیت مطلق خدا را بیان می کند نیز فهمید.

جلسه ٨

پرورش موجود دانا به قانون است.

چون خدا خالق انسان است، تنها او می تواند رب و قانون گذار انسان باشد.

جلسه 9

***آتش جهنم ولایت دارد بر کسانی که درش هستند!*** وقتی از دور گنهکاران را می بیند خشمگین می شود.

هر چه هست در ولایت خداست چه مظهر صفات لطف چه مظهر غضب

‏جلسه ١٠

آن و وَلَا تَخَافِی وَلَا تَحْزَنِی که به مادر موسی گفته شد فقط لفظ نیست بلکه عین آرامش است! ((وَأَوْحَیْنَا إِلَىٰ أُمِّ مُوسَىٰ أَنْ أَرْضِعِیهِ فَإِذَا خِفْتِ عَلَیْهِ فَأَلْقِیهِ فِی الْیَمِّ وَلَا تَخَافِی وَلَا تَحْزَنِی إِنَّا رَادُّوهُ إِلَیْکِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿القصص: ٧﴾))

همین طور وقتی که فرشته ها هم می گویند لا تخافو و لا تحزنو از طرف خداست و اینها مظاهرند. ((إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ ﴿فصلت: ٣٠﴾))

دلیل این بی غمی و بی حزنی هم ارتباط و دل سپردن به آن جمیل و قدیر مطلق است.

لو لا ان ترا برهان ربه ((وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَن رَّأَىٰ بُرْهَانَ رَبِّهِ کَذَٰلِکَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِینَ ﴿یوسف: ٢٤﴾)) هم مانع گناه و فکر گناه شد.

 

زنی به مقام نبوت نرسیده است، چون کار اجرایی است. ولی به مقام ولایت رسیدند چون ولایت مربوط به کمال انسانی است مثل حضرت مریم (س). باطن نبوت هم ولایت است.

 

چون اولیا خدا ترس و غم ندارن پس صبر برای اینها معنی ندارد بلکه همه شکر است. ((در مقابل بلایا))

 

مردم نسبت به انبیا امی هستند هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِن کَانُوا مِن قَبْلُ لَفِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ﴿الجمعة: ٢﴾ ولو اینکه همه در حد بوعلی باشند! چیزی به انسان می آموزند که انسان از راه عادی ممکن نیست بیاموزد. چون خرق عادت است و از راه تهذیب نفس بدست می آید.

نسبت والی به مولی علیه دقیقا مانند نسبت علت به معلول است.