سلام
من محمد حسین هستم.
متولد 64 هستم ، 189 قد و 91 کیلوگرم وزن دارم. این هم رایانامه ام هست : mhjmail@gmail.com
بیشتر علاقه مندی هایم هم در زمینه ی دین (فلسفه و عرفان) هست .
البته به سایر مطالبی که بالا ( تو منوی سایت ) نوشتم هم علاقه دارم.
ولی عمده علاقه ام دین هست .
دین را دوست دارم ، نه از این جهت که باید دوست داشت.
نه از این جهت که یک موجودی به اسم خدا در یک جایی گفته و من باید انجام بدم.
نه از این جهت که مجبورم و باید این راه را بروم.
نه بخاطر حوری و پری و باغ و رودی عین اینهایی که الان هم شاید خیلی ها داشته باشند.
البته اگر دوزخ را از نزدیک احساس می کردم و یا بهشت را از نزدیک می دیدم شاید جلب آنها می شدم ولی خدا را سپاس که آنها از من دور هستند و من بخاطر آنها دین را نمی خواهم.
دین را می خواهم چون واقعا به آن نیاز دارم.
من محتاج دین هستم.
من گمشده ای دارم که تنها دین با قدرت و معرفتش می تواند به من بدهد.
گمشده ای دارم که روز و شب آن را می پویم و در کوی و برزن آن را می بویم و در هیچ شهری نمی جویم.
تنها امیدم محمد رسول الله ص است.
تنها امیدم اوست.
گم شده ی من مال و منال دنیا نیست . اینها خیلی خوب هستند ولی ...
ولی گم شده ی من بزرگ تر است.
گم شده ی من کل زمین و آسمان نیست ، گم شده ی من خیلی بزرگ تر از این حرف هاست.
من خودم را گم کرده ام.
من به دنبال خدا می گردم.
خودی که من گم کرده ام بسی بزرگ تر از صحرا ها و کوه هاست ، خودی که می جویم بسی عظیم تر از کل ملک و ملکوت است .
و تا نیابمش گریانم.
حیرانم.
می خندم ولی خنده ام تلخ است.
---------------------------------
و چه سخت است که در این مسیر باید از این دنیا گذشت .
و این دنیا سرگرمی دارد.
و گاه در مسیر ، همین که مدتی به دنیا
مشغول بودم و به آن نگاه کردم ، به سرگرمی هایش مشغول می شوم و یکباره به
خودم می آیم که ای وای بر من ، من آن گمراهی بودم که طلبی داشت ، پس چطور
شده که مدت هاست دور خودم می گردم و با دم خود بازی می کنم و به خوردن
آشغال های دنیوی دل خوش کردم ؟ و آن عطش آتشینم را به تنگی های اینجا عادت
داده ام؟
به خودم می آیم ، خودم را مصداق خاسرین می بینم و گریه و توبه ای می کنم و روز از نو ...
و چه سرشت تلخی است ...
---------------------------------
من ،
هر روز کاملتر می شوم.
و هر بار که کاملتر می شوم ، خوشحالتر می شوم.
از ندانستن نادانسته ها غمگینم ولی از اینکه از دیروز قوی تر شده ام خوشحال .
دوستان جدیدی پیدا کرده ام ، دوستانی که به ایشان عشق می ورزم و با دیدن آنها سرور و وجد پیدا می کنم .
اینها کسانی هستند که من دوستشان دارم و از اینکه در کنارشان باشم احساس شوق می کنم.
نه در حدشان هستم و نه مثلشان و نه همتایشان و نه با آنها.
ولی دوستشان دارم و امیدوارم با آنها باشم.
این هم بخشی دیگر از "درباره ی من" که در یک شبکه ی اجتماعی نوشته ام( http://www.hammihan.com/profile/mhjhammihan ) :
الله نور السموات والأرض-شهد الله أنه لا إله إلا هو-اولم یکف بربک انه علی کل شی ء شهید-و ما رمیت اذ رمیت و لکن الله رمی-لا تدرکه الابصار و هو یدرک الابصار-ان الله یحول بین المرء و قلبه-ما خلقکم ولا بعثکم الا کنفس واحدة
علاقه مندیها:
کتابها : اصول فلسفه استاد مطهری درسهایی از اسفار استاد مطهری دعای کمیل تمام کتب استاد مطهری اصول کافی (البته قرآن که جای خود دارد)
غذا : قووووورمه آخجون فسنجون پیتزا لازانیا بیفستراگانوف لوبیا پولو ماکارونی(و سالادش) خورشت کرفس(هم مدل ربی و هم سبزی ای) آلو اسفناج ماتمجون ته چین میرزاقاسمی کباب(انواعش-جوج-برگ...) شیرین پلو همه ی انواع فست فود ها،شیرینی ها،،بستنی ها،میوه ها،تنقلات نون پنیر چایی شیرین(با کره یا گردو یا سبزی) املت ...
ورزش : شنا کوه پیمایی پینگ پنگ کاراته شطرنج والیبال فوتبال و بسکتبال(مشاهده) بدمینتون
فیلمها: محمد رسول الله ص یوزارسیف برنامه معرفت مختار چوبین توشیشان hercules others truman show matrix خنده دار
محل کار: دانشجو
سلام محمد حسین عزیز
ممنون بابت نظری که مطرح کردید.
من ذیل نظر شما مطلبی نوشتم که در اینجا نیز تکرار می کنم:
با بخش نخست آن موافق هستم.
اما
اینکه فهمیده از فهمیده شده بالاتر است مطلقا دو معنا می تواند داشته باشد که یک معنای آن درست ویک معنای آن خطا و خطرناک است.
فهمیده شده اگر همان تصور من باشد این مطلب درست است.
اما این تصور ممکن است از چیزی برتر از من حکایت کند و خبر دهد. در این صورت تصور واسطه فهم چیزی برتر از من است که آن چیز می تواند خدا یا جهان خارج باشد و یا حتی یک انسان. مثلا من به وجود حافظ و ادبیات او آگاه هستم. ولی معنایش این نیست که من در ادبیات برتر از حافظ هستم.