خلاصه ای از سخنرانی علامه جوادی آملی(حفظه الله) در مورد "کرامت انسان در قرآن" - جلسه دوم

تبه کاران در قیامت دشمن هم نمی شوند بلکه دشمنی شان آشکار می شود و دوستی سوری و ظاهری و کذبشان از بین می رود.!!! محصول ولایتِ باطل نصرت و محبت باطل است و در قیامت به هم می تازند و همدیگر را دلیل گمراهی یکدیگر می دانند.((آیات مرتبط در قرآن بررسی شود))

قیامت ظرف حدوث و عمل عداوت نیست بلکه ظرف ظهور و بروز حق است و دشمنی ای که در دنیا داشتند و فکر می کردند دوستی است ظاهر می شود.

محصول ولایت خدا، محبت و نصرت است. اما صادق. انتهای این محبت و نصرت هم سرپرستی است. یعنی ابتدا رابطه ی دوستی است و بعد به سرپرستی می انجامد. ((فکر کنم اشاره به آیت الکرسی باشد))

***دو ولی در عالم بیشتر نیست یا خدا یا نار. اگر آتش مولی کسی شد آتش به او کمک می کند و او دوست آتش می شود !!!!!!!!! می سوزاندشان و نمی فهمند. نار مصیر بدی است. ((وَمَن یُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُ الْهُدَىٰ وَیَتَّبِعْ غَیْرَ سَبِیلِ الْمُؤْمِنِینَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءَتْ مَصِیرًا)) . ((یعنی دارند آتش می شوند.)) نار حامیه مادرشان است فامه هاویه اینها فرزند نار هستند.*** تحت تدبیر آتش اند. در ظاهر محبت است و در حقیقت درونش باطل و عداوت. و در قیامت این درون باطل از آن ظاهر جدا می شود.

 

·         مبحث بعدی این است که الولایة هل هی؟(( نظم سخنرانی این بود که الولایة ما هی؟ بعد موجود است یا نه؟ یعد راه رسیدن به آن چیست؟ بعد اینکه کم هی و اینکه چند قسم است؟ تشریعی و تکوینی))

در جهان خارج می بینیم که ولی و سرپرست وجود دارد و انسان هایی که در زمینه ای ضعف دارند، ولی می گیرند.

در درون هم می بینیم که ولایت تدبیری را مشاهده می کنیم که نفس به شئون خودش ولایت تدبیری دارد و همین طور می بینیم که هر علتی نسبت به معلول خود سرپرستی و ولایت دارد.در قرآن هم بارها از این ولایت ها صحبت شد.

 

 

·         الولایة ما هی؟ قرب. ولی یعنی نزدیک. دو چیز که چنان به هم نزدیک اند که بین آنها بیگانه ای نیست می گوییم متوالی اند.. در امور مجرد و منزه از ماده نیز قرب معنوی است. ارواح نزدیک به هم در قرآن گفته شده که مومنین و منافقان به امثال خودشان نزدیک اند.

گفته شد که غیر از متقین سایر دوستی ها باطن و ظاهرش فرق می کند ظاهرش محبت است و باطنش عداوت. یامرون بالمنکر ((الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمُنکَرِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَیَقْبِضُونَ أَیْدِیَهُمْ نَسُوا اللَّهَ فَنَسِیَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ هُمُ الْفَاسِقُونَ)) مثل این است که یکدیگر را به سم خوردن ترغیب می کنند و نمی دانند که سم است. برای همین است که هر امتی که داخل می شود امت دیگر را لعن می کند.

 

در مورد ولای دو طرفه: خدواند می فرماید آنها یاور من و من هم یاور آنها هستم. آنها مرا دوست دارند و من هم آنها را دوست دارم.

***شیطان عدو مومنین است نه خدا.*** آنجا ذلیل و عبد است و چیزی توان ایستادن در برابر خداوند را ندارد.

 

·         مبحث بعدی راه رسیدن به ولایت است. یعنی بعد از اثبات دنبال ثبوت هستیم.

إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا ۚ إِنَّمَا یَدْعُو حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِیرِ شیطان انسان را به گناه که آتش است می خواند.

***مَن کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ أُولَٰئِکَ هُوَ یَبُورُ پس عمل صالح و عقیده پاک باید داشت تا از ولایت برخوردار شد.***

 

خدا قرآن را آویخت نه اینکه انداخته باشد! و بعد گفت و اعتصمو بحبل الله. این سر طناب را بگیرید و بالا بیایید .تا ولی من بشوید.

 

عالی ترین درجه ولایت برای حضرت ختمی مرتبت است ولی دیگران هم می توانند از آن بهره مند شوند.

کسانی که در این مسیر حرکت می کنند از مقام َعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ بالاتر می آیند و به صالحین می رسند. از عمل  صالح به ذات صالح می رسند. خداوند نمی گذارد آلوده شوند و این فرق می کند با اینکه آلودگی های آنها را پاک کند!

 

·         در مبحث بعد در مورد الولایة کم هی می پردازیم

***اولیا خوف ندارند برای اینکه چیزی از دست نمی دهند.*** با مرگ انسان های دنیادوست علاقه به دنیا می ماند و خود دنیا از دست انسان می رود. ولی برای اولیاء محبوب در این حالت از دست دادنی نیست.